Հասկանալով շատ բան՝ չեմ կարողացել կանխել աղետը

Թող ներեն ինձ հակառակ կարծիք ունեցողները, բայց ես ամաչում եմ:

Ես ամաչում եմ խոսել կամ գրել Արցախի կորստի ու առավել ևս մեր հազարավոր զոհերի մասին: Ինչ առիթով, ինչ համատեքստում ու ինչ օր էլ լինի:

Ամաչում եմ, որովհետև ինձ մեղավոր եմ զգում:

Որ հասկանալով շատ բան, չեմ կարողացել կանխել աղետը:

Որ չեմ կարողացել հեռացնել Նիկոլին մինչև օրս: Չնայած ոչ մեկն ինձնից նման սպասում չի էլ ունեցել, հանրային նման պատասխանատվություն ինքս երբևէ չեմ էլ ունեցել:

Իմ ամոթը երևի իմ ցավի ծնունդն է:

Երևի անհնար է ցավալ ու չամաչել:

Հնարավոր չէ երևի ամաչել ու խոսել:

Ես ամաչում եմ...

Սամվել ՖԱՐՄԱՆՅԱՆ

Մեկնաբանություններ